Nàschidu in Bànari su 25 de frearzu de su 1891. Est istadu unu de sos cantadores prus connotos e apretziados, at cantadu pro totu sa vida sua, finas a mannu, in totu sa Sardigna.
A vint’annos at comintzadu a connòschere sas dificultades de sa vida dèvidas a sas duas gherras mundiales, est istadu fatu finas presoneri e nos nde dat notìtzia in una bella cantone sua. At cantadu cun paritzos de sos mannos de sa poesia a bolu de Sardigna a printzipiare dae Cubeddu, Pirastru, Testone e medas àteros ma finas cun Tucone e Piras, pro nde nàrrere calicunu ebbia, cun onore e fama manna.
Cando sas garas de poesia sunt istadas proibidas issu fiat in sos barant’annos e sa fama sua fiat giai manna, su dannu, comente si podet cumprèndere est istadu mannu. Dae su 1937 si podet torrare a cantare in sas piatzas cun s’indicu de non cantare temas polìticos o religiosos. Àtera cosa chi sos poetas ant dèvidu fàghere, de impèriu, est istada cussa de si tesserare a su comitadu de sas artes populares, pro èssere controllados dae sos fascistas. A Pàulu Pillonca benzeit a nàrrer: “so istadu custrintu a narrer chi emmo, finas a-i cussas cundissiones, ca m'agataia in bisonzu abberu e no ischia comente fagher in àtera manera pro campare sa familia”
Dae tando at sighidu a cantare, finas a su 1974, pagu tempus in antis de si che mòrrere. Apretziadu meda pro sas bessidas suas geniosas chi praghiant a sa zente chi ascurtaiat, fiat bonu cantende totu sos temas, s’otava la faghiant in presse, fiat lestru meda.
Barore Sassu est mortu in Bànari a 85 annos in su 1976. Sa bidda sua l’at ammentadu dende su nùmene sou a sa biblioteca comunale chi oe, gràtzias a sa famìlia e s’impignu de sos operadores, remunit una bella setzione espositiva cun documentos e trastes de su poeta.
In custas duas otavas chi sighint faeddende de isse matessi benit a nàrrere:
Chi so Sassu mi ‘anto e so cuntentu
ca non m’est sa natura istada avara.
A sas tempestas non cambio cara
ne mi movet sa mùida ‘e su ‘entu.
Sos parentes los tenzo in Gennargentu
e bi nd’apo in sas rocas de Limbara:
ca so Sassu, parente a su granitu
resistente a su caldu e a su fritu.
No so illusu e ne visionariu
e non mi leo sas musas a giogu
ma passo trancuillu in d-ogni logu
de fronte a su ipoeticu iscenariu
ca deo solu so s’incendiariu
ch’apo a totu sos palcos postu fogu.
E no nd’istudan sa fiama mia
sos pompieris de sa poesia.
Famada meda finas s’otava de sas pumatas chi, mancari prena de frastimos, mustrat bene s’abilidade de su poeta de pònnere versos bene sestados:
Su ‘inari chi in sa pumata as ispesu
s'idet chi lu tenias de avanzu,
si aisti giutu su bratzu a unu gantzu
non m'aisti centradu dae tesu.
Sas manos giutas che su milesu
chi cun sos pees contaiat s'arantzu,
e cantos sèmenes giughet sa pumata,
t'intren ferros de punta e de ata.
Cando t’agatas bòida sa mata
Solu t’agates cun cussa pumata!
S’ùrtima otava chi sighit est unu bellu meledu subra su tempus chi passat e su mistèriu de sa vida:
A minutu a minutu passat s’ora
a ora a ora sa die est cumprida
a die a die che passat sa chida
a chida a chida sos meses ancora,
a mese a mese s’annu ch’essit fora
a annu a annu che passat sa vida
destinu inesorabile e comunu
ma su segretu no l’ischit nisciunu.
Please wait...
