Dae su 1969 a su 1973, contivizadu dae don Antoni Chesseddu, fiat essidu in Tàtari unu periòdicu de poesia chi aiat pro tìtulu: “Quaderno di poesie”. (Don Chesseddu (Tiesi 1916-1975) fiat istadu finas retore de Boruta pro prus o mancu 14 annos, cando sìndigu bi fiat donna Ninetta Bartoli, umpare, in sos annos chimbanta, aiant fatu a manera de fàghere torrare sos padres Benedetinos a Santu Pedru de Sorres).
Su 15 de martzu de su 1969, sa “Nuova Sardegna” aiat pubblicadu una retzensione de su primu nùmeru de sos “cuadernos”; s'initziativa benit presentada comente sa prima de su gènere, siat pro ite aunit poesia in limba sarda e in limba italiana, siat pro ite est imprentada in Tàtari.
Sos primos collaboradores, intre sos àteros, fiant istados: Giuanne Maria Dettori, Sarvadore Fiori, Bainzu Truddaiu e Don Chesseddu matessi.
S’ispìritu de custa operatzione fiat istada cussa de dare boghe a totu cussos poetes chi, cun dificultade, agataiant assentu in sos logos “ufitziales” de sa cultura. Difatis, Don Chesseddu nos narat chi, “si puru non mancant sos poetes, in Sardigna, non b’at possibilidades medas de publicare sas poesias e de fàghere lòmpere sa boghe issoro a sa zente”, e sighit nerzende chi sos cuadernos “cherent èssere unu cumbidu pro totu sos chi intendent su problema de sa poesia in limba sarda e italiana pro chi epant sa possibilidade de esside dae su mudìmene e pro tentare, cun atza, su caminu de s’arte”.
Su tzinnu a su problema de sa limba, chi Antoni Chesseddu aiat postu, aiat interessadu Antoni Satta chi in unu sàgiu sou publicadu in su 1977, beniat a nàrrere chi su pensamentu de Don Chesseddu poniat in campu una modalidade diferente de intèndere sa literadura sarda.
In sos nùmeros imbenientes de su periòdicu comintzant a crèschere sos collaboradores, s’agiunghet Sarvadore Canu, (chi isperimentat finas sa poesia chentza rima, gasi comente aiant fatu àteros collaboradores), Antoni Palitta de Patada, Nino Deliperi de Tàtari, Franco Manca di Òsile, Lina Serusi de Tiesi e àteros medas.
Cun su tempus àteros poetes oferint sas poesias issoro a sas pàginas de su periòdicu, ammentamus inoghe: Toninu Rubattu, Toninu Ledda, Sarvadore Grolle, Ànghelu Dettori, Foricu Sechi, Antoni Strinna e su tiesinu Giuangiagu Fadda. Finas sos pitzinnos de sas iscolas b’aiant àpidu logu cun paritzas poesias in limba italiana.
Sas dificultades econòmicas fiant comintzadas luego, non si resessiat a regògliere pius de sa meidade de sas ispesas. Tantu chi sos poetes fiant istados cramados a comporare sas pàginas in ue beniant istampadas sas poesias issoro.
Sa rivista abbàidat cun interessu mannu a su Prèmiu de Literadura Sarda de Otieri, lu leat comente puntu de riferimentu, forsis, gràtzias a sa presèntzias de Tonino Ledda e Angelo Dettori intre de sos collaboradores.
In una pàgina de presentatzione don Chesseddu, faeddende a sos poetes, nos lassat cussu chi si podet cunsiderare su manifestu sou, in ue iscriet “Amigos caros de sa sarda poesia bos devo dare pròpiu una tirada de origras pro nd’ischidare sa Musa bostra dormida? E pro bos nàrrere, una borta pro semper, de nde l’agabbare de fàghere de sa poesia sarda una lamenta sighida de sos males nostros e de sos males de sa terra nostra”.
Sa rivista essit pro bator annos e pustis serrat pro problemas econòmicos. Finas si pro pagu tempus, pro poetas medas, fiat istada unu puntu de riferimentu, de abboju e de cunfrontu.
