Tullio Saba est un’anàrchicu chi atraessat, mudende, totu su Noighentos, “su sèculu curtzu” de Eric Hobsbawm, marcadu da una modernizatzione non semper simpre e indolore.
Est issu su protagonista de su libru “Il figlio di Bakunin” de Sìrigu Atzeni (1952-1995), iscritore e giornalista sardu mancadu tropu chitzo dae su mundu de sos bios.
Ma chie est Tullio Saba de a beru?
A bias un'incantadore solitàriu, a bias unu dugone de pòpulu de marca medievale, amus a nàrrere nois. Subra custa pregunta s’isvilupat sa dinàmica de sa narratzione, ue sos personàgios chi mudant in s’iscùrrere de sas pàginas, si dimandat totu chi esseret istadu custu Tullio Saba, su “fìgiu de Bakunin”.
Pro unos cantos unu reberde, pro àteros unu bandidu, pro tzertos un’eroe. Forsis un’amante apassionadu, o su peus traitore de su mundu?
Una figura legendària de seguru, chi nos contat de libertade, de sònniu e de vida.
A incuru de Antoni Flore
