Ùnica che a sa peuta de sa multitùdine umana chi dae millènnios colat e ballat in su Mediterràneu semenende culturas, connoschèntzias, ammentos e bisos.
Ùnica che a sa summa de sos bentos chi carignant costeras, arturas e campuras, chi mugrat àrbores, chi picat elefantes e seddas de dimònios, chi achicat sos fogos ierriles e apotropàicos de màdrighe pagana.
Ùnica che a sa contzetualidade arcàica chi caratzat unu pòpulu cara a su beranu lestru a brotare.
Ùnica che a sas festas cròmpidas suta su sole istiale chi, in cada bidda, antìtzipant s’acabbu de s’annu agrìcolu e aberint sas ghennas a su caput anni nostru cun nuscos e colores suos.
Ùnica che a sa continuidade linguìstica chi cheret aferrare su venidore e chi aunit cabos e logos diferentes de s’ìsula, dae su Logudoro a sos Campidanos colende pro sas Baronias, s’Ogiastra e sa Barbàgia.
Ùnica che a sos cunsonos vocales e guturales chi sestant sos versos de sa cultura e de sa traditzione orale e chi acumpàngiant sa dialètica estemporànea in sos palcos de sos aedos nostros.
Ùnica che a su grandu libru de istòria iscritu dae sos pòpulos paleosardos, dae sa tziviltade nuràgica, dae sos protagonistas de sas bardanas mercantiles chi a inoghe nche sunt cròmpidos, dae sas ispadas de sas dominatziones chi si sunt intreveradas e chi nos ant impostu in su tempus.
Ùnica che a sa sabidoria culinària tramandada dae unu furru a s’àteru, dae unu labiolu a s’àteru, fermentada in sa chentinas, mòlida cun amore a pustis de una collida poddosa.
Ùnica che a sa Sardigna, terra chi cheret iscoberta, esplorada, iscurtada, tastada.
Chi cheret amada.
